Dworek ze Studzieńca i Kaplica z Otłoczyna

Gdy żar z nieba się leje, jakoś tak nie chce się nigdzie jeździć i zwiedzać. No chyba, że na Lednicy! Jeszcze chwila obejścia Dużego Skansenu i możemy ruszać nad to piękne jeziorko. Nawet nie obejrzeliśmy się, jak z Bydgoszczy znaleźliśmy się w Wielkopolskim Parku Etnograficznym. Na szczęście wybraliśmy idealny moment w tym roku na urlop, bez deszczu i naprawdę ciepły czas na wypoczynek w Polsce, a trafność tego wyjazdu w rejony Wielkopolski była jeszcze bardziej w sedno. Pierwsze odwiedzone miejsce wprost z trasy - to oczywiście Duży Skansen w Ostrowie Lednickim. Teraz, gdy wyprawa po tym obiekcie dobiegała końca, jakoś tak żal i szkoda wielka, bo miejsce jest tak pięknie, sielskie. Dookoła pola, stare zagrody, kwieciste i pełne ziół ogródki, drewniane domy, kościół pachnący starocią...i jeszcze jedno, tak na zakończenie. Idąc ścieżką, ukazał nam się piękny Dworek ze Studzieńca, biały, zgrabny, uroczy a tuż obok wyjątkowa Kapliczka drewniana.

Zabudowa dworsko-folwarska była nieodłączną częścią wsi wielkopolskiej. Dwór ze Studzieńca jest tylko kopią barokowego dworu z drugiej połowy XVIII w. (niektóre źródła podają na środek wieku). Ta jakże wspaniała kopia z lat 80 tych XX wieku, sprawia wrażenie oryginału, zresztą nawet wchodząc do środka poczujecie jej klimat. Niemniej my przebywamy w dużej mierze na zewnątrz, gdzie odnajdujemy mnóstwo piękna i zieleni. Już od samego uroku dziedzińca robi się przyjemnie.

A przecież dwór, jak każdy, ma swój park i piękną okolicę. Labirynty wytworzone z krzewów nadal są bardzo zadbane, a na ścianach Dworu pną się róże. Obchodzimy Dworek dookoła i po jednej stronie odnajdujemy sadek pełen starych i młodych drzewek owocowych, a także zejście do jeziora. Piękne życie prowadzili bardziej zamożni mieszkańcy wsi! Mam wrażenie, że mogłabym zamieszkać tutaj. W tym parku warto przysiąść na ławeczce, trawie, a nawet na schodach ;) i naprawdę można tu odpocząć.

fot. A . Ziółkowski http://www.m.lednicamuzeum.pl

Cały układ przestrzenny nawiązuje do barokowej kompozycji założeń dworskich z miejscowości Łomnica pod Zbąszyniem (woj. Wielkopolskie). Także ekspozycja wnętrz jest bardzo oryginalnie wykonana, tak, że aż trudno odgadnąć iż jest to kopia Dworu. Generalnie całość składa się z trzech budynków - kopii Dworu ze Studzieńca pod Rogoźnem, a także z kopii dwóch oficyn z Łomnicy. Zostały one idealnie wkomponowane w strefę zieleni parkowej. Parter Dworu udostępniony jest zwiedzającym, gdzie jak już Wam wspomniałam bardzo dobrze zaaranżowano wystrój wnętrz.

fot. J.Kaczurba http://www.m.lednicamuzeum.pl

Ukazuje nam się poziom życia przeciętnej rodziny ziemiańskiej w okresie międzywojennym. W odtworzeniu stropów, pięknych drewnianych podłóg, drzwi, a także wyjątkowych kominków pomogły prace poznańskiego artysty - Wiktora Gosiewskiego. Człowiek ten w latach 30-tych odwiedził oryginalny Dwór, dokumentując go w litografiach i w rycinach. Zatem widać tutaj w pełni atmosferę tamtych lat, gdy żyła tutaj rodzina Tomaszkiewiczów. Obecnie górne pomieszczenia, a także oficyny stanowią obiekty muzealne, gdzie mieszczą się biura, zaplecze, pracownie, archiwum i mieszkania. Tutaj dokładnie mieści się siedziba Oddziału Muzeum Piastów Polski.

Obchodząc obiekt nietrudno zauważyć stary, wiejski cmentarz a także piękną drewnianą osiemnastowieczną kaplicę. Kapliczka z 1765 roku ponoć została podarowana Muzeum Pierwszych Piastów przez Prymasa Polski (taka informacyjna tabliczka tuż przy niej widnieje). W 1975 roku kapliczkę rozebrano z dotychczasowego miejsca, którym była miejscowość Otłoczyn, gdzie stała samotnie w Puszczy Bydgoskiej, i przeniesiono ją do Parku Etnograficznego na Lednicy. Jest to prawdziwy zabytek ziemi Kujaw i Pomorza, okazuje się bowiem, że jest zaznaczona na najstarszych mapach tego regionu. Fundatorem tej kapliczki był kasztelan brzesko-kujawski Jan Szymon Dębski. Dawne umiejscowienie to granica królestwa Prus i Rosją Carską (Królestwem Polskim). Zgodnie z tradycją w roku 1812, na modlitwę zatrzymał się tutaj w drodze do Niemiec Napoleon Bonaparte. W 1830 roku zostali przy kapliczce pochowani powstańcy listopadowi polegli w walce z oddziałami rosyjskimi. Po drugiej Wojnie Światowej kapliczka przetrwała, lecz zaczęła niszczeć na polach wyznaczonych na poligony wojskowe po 1946 roku.

Piękna, drewniana, brązowa kapliczka z dobudowaną zakrystią, po lewej stronie. W środku centralnie umieszczono obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Natomiast nad wejściem wyryto w drewnie, w belkach datę budowy. Kapliczka posiada też mnóstwo innych wyryć, które są oznaką wandalizmu, i jak się okazuje nawet z wielu lat wstecz. Jak widać nic się w tej materii nie zmieniło wraz z upływem lat. Nie ujmuje to Kapliczce uroku, choć osobiście uważam, że te napisy i oznaczenia nie powinny się tutaj 'pojawić'. Kapliczka pachnie, ten zapach znam dobrze i mogłabym tutaj zatrzymać się na dłużej. Lecz trzeba dalej ruszać z rodziną, i dać też spokój tym duszom, które być może jeszcze tu krążą. Modlitwa, to jedyne na co zawsze mam czas. Tuż obok cmentarzyk - lapidarium Powstańców Listopadowych...