Muzeum Muchy - Praga

Praga moimi oczami odbierana jest jako niezwykle kulturowe miasto, co dostrzegałam w każdej kamienicy mijanej podczas spacerów, w kawiarniach, w jakich spędzaliśmy pyszne, choć urywkowe fragmenty dnia, czy gdzieś pomiędzy kolejnymi  wizytami w Muzeach. Obiecałam Wam relacje z pobytu w ciekawych miejscach stolicy Czech, chcąc Was zachęcić do ich odwiedzin... i o ile jestem pewna, że dwa poprzednie przypadły Wam do gustu o tyle dzisiaj odrobinę powątpiewam - czy trafię w zainteresowania wszystkich czytelników? Trudno! Mój mąż bardzo ceni twórczość secesyjną, z którą miał styczność żyjąc na Słowacji, na zajęciach z rysunku i malarstwa ucząc się zawodu architekta. Z kolei jeśli chodzi o mnie -art nouveau w malarstwie to jednak mój ulubiony styl, nie będę ukrywała. 

Więc jeśli podzielacie moje zainteresowanie, lubicie prace Klimta, Wyspiańskiego czy wreszcie Gaudiego to doskonale wiecie, że w tym nurcie tworzył również Mucha. Zresztą kopie plakatów w formie detali zdobniczych, jak również kalendarzy, zakładek do książek i innych papierniczych wyrobów krążą po całym świecie. Bo właśnie w tym celu zostały przez Autora wykonane oryginały - w celu ropowszechniania dobrych marek, czy znanych artystów teatralnych i ich wizerunków scenicznych, tak aby zachęcały do kupna w różnych kręgach. Muchove plakaty, znaczki na listy, reklamy, a obecnie repliki i kopie. To wszystko o czym przeciętny interesujący się sztuką człowiek już wie.Nie każdy natomiast wie, że Alfons Mucha (1860) urodził się i zmarł (1939) w Czechach (Morawy) i mimo, że dużo prac tworzył w świecie paryskim i sporo też na wystawy w Paryżu (w pierwszym, najbardziej interesującym okresie działalności artystycznej) to Jego serce było w dużej mierze związane z Ojczyzną, czemu dał też wyraz w ostatnich latach swojej twórczości tworząc cykl obrazów zwanych Epopeją Słowiańską.

https://www.mucha.cz/

Być może właśnie dlatego jego wczesna ekspresyjna twórczość, związana z symbolizmem, w nurcie art nouveau została doceniona najbardziej po latach, kiedy już nie żył, a On sam wcale nie chciał z nią być utożsamiany poprzez lekko Mu przychodzące grafiki, próbując zasłynąć z prac dla Ojczyzny. Właśnie dlatego nie wyobrażam sobie, będąc w Pradze aby nie odwiedzić jedynego takiego na całym świecie Muzeum Muchy, poświęconego twórczości artysty docenionego po śmierci przez rodzimy naród (i nie tylko), które mieści się na: Panska 7, Nove Mesto, Praha. Do tego właśnie Was zachęcam. Muzeum zostało osadzone w barokowej kamienicy Kaunickich, a zbiory wystawy pochodzą z The Mucha Foundation. Wewnątrz mamy centrum biletowe, do którego podczas moich odwiedzin prowadziła długa kolejka ;). Mieści się tu również sklepik z replikami plakatów A. Muchy. W sklepie jest ogromny wybór gadżetów (niektóre pokaźnych rozmiarów). Aby zobaczyć prace wystawiane w Muzeum musicie zakupić bilet i przygotować się na około 1,5 godziny zwiedzania, w tym na projekcję filmu o życiu i twórczości Muchy. Muzeum nie jest duże, ale w pełni oddaje najważniejszą twórczość Muchy. Zgromadzone są ważne plakaty autora, a także kilka obrazów olejnych (końcówka twórczości), kolekcja znaczków pocztowych, oraz banknoty.

https://www.mucha.cz/

W salce poświęconej Jego życiu prywatnemu zobaczymy zdjęcia robione przez Muchę, które zresztą sam wywoływał, osobiste przedmioty użytkowe, portret żony i córki, projekty i inne ciekawostki. Są też pastele Muchy, oraz rysunki witraży. Poza tym trochę brakuje choćby kilku eksponatów z pozostałej kolekcji twórczej A. Muchy, które nie są związane z rysunkiem i malarstwem. Chciałoby sie zobaczyć jakąś biżuterię bizantyjską jego projektu, czy ubiory jakimi przyodziewał swoje modelki np. sławną aktorkę sceniczną Sarę Bernhardt (coś z kolekcji teatralnej). Wszystko rekompensują szkice i rysunki Muchy, którym można się dokładnie przyjrzeć, tak, aby zobaczyć każdy szczegół kompozycji... coś pięknego!

Mimo iż wciąż nie najlepszy ze mnie znawca tematu, i nie jestem artystką w tej dziedzinie, jestem bardzo zadowolona, że wreszcie dotarłam do epicentrum zbiorów najważniejszej działalności tego artysty. W zamian za moje zainteresowanie otrzymałam wartościową porcję oryginalnych prac, ktore dotychczas mogłam podziwiać tylko na kilku przedmiotach użytkowych w moim domu, a także w książce poświęconej twórczości A. Muchy wydawnictwa Tachen jaką posiadam.

Co potwierdziła wystawa, mogłam w wyobraźni uporządkować życie artystyczne Muchy na kilka etapów, prace wykonane w Pradze, i kolejne w Paryżu. Brakuje części twórczości narodowej - serii 20 obrazów w skład której wchodzą niedoceniane tak mocno jak grafika, wówczas gdy powstały i chyba po dziś dzień obrazy olejne Muchy o nazwie Epopeja Słowiańska. Ta imponująca wystawa o ogromnych rozmiarach, stacjonowała przez długi czas w głównym budynku Galerii Narodowej, a w 2017 roku przeniesiona została do Japonii i do Chin.

Trudno się z tym nie zgodzić, że te monumentalne i w sumie piękne malarskie prace Muchy mniej interesowały znawców sztuki secesyjnej, ustepując miejsca oryginalnym nieznanym u innych twórców grafikom poza jednym wyjątkiem malarskim wyeksponowanym właśnie w Muzeum w Pradze- wzruszającym obrazem Star (zwanym też jako Syberia), przedstawiającym siedzącą samotnie w grubym ubraniu, w śniegu, kobietę, obojętną na wydarzenia z którymi przyszło się Jej już tylko pogodzić... wyrażającym głębokie odczucia Muchy po wizycie w Rosji w 1913 roku. Prócz tego jednego obrazu olejnego, mnie także najmocniej fascynują wszystkie prace graficzne A. Muchy!

Co w nich widzę i co miałam okazję podziwiać w Muzeum? Całe mnóstwo plakatów jakie tworzył, w tym kilka dla aktorki Sary Bernhardt, z którą podpisał kontrakt; znane dekoracyjne panele ścienne -serie m.in: Cztery Pory Roku (1897), Cztery Kwiaty (1898), Cztery Pory Dnia (1899); i inne. Przede wszystkim widzę w tych pracach urok kobiety - przedstawionej w 'bogatej' aureoli, wśród kwiatów, liści, roślin, w pięknych szatach, zwiewnych sukniach i z bujnymi włosami (ten detal podoba mi się najbardziej). Włosy są cechami chakterystycznymi dla Jego prac - a'la arabeski. Widzę kobiety wyidealizowane, otoczone symbolizmem (z tym stylem w karierze miał do czynienia w paryskich kręgach artystycznych Mucha) wyrażonym w grafice kwiatami o pewnych znaczeniach, kobetami, których wizerunki oscylują pomiędzy sennymi księżniczkami, a femme fatale (obowiązujący wówczas kanon). W niektórych dziełach Muchy na kobietach są bogato zdobione biżuterie bizantyjskie. Jedno jest pewne, wizerunek kobiety to stały element plakatów. 

Nawet w reklamach prostych przedmiotów domowych głównym motywem jest kobieta. Tak przebiegała twórczość Muchy w Paryżu. W temacie parsykim... skoro nie tu w Pradze, to może w Muzeum Carnavalet w Paryżu, chciałabym też kiedyś zobaczyć sprowadzone tam stylowe meble z wnętrza butiku jubilerskiego Fouquet, projektu Muchy z 1901 roku.


Przedstawiam Wam kilka fotografii z odwiedzin w tym miejscu, parę fotografii z: zoover.co.uk i trochę zdjęć moich ulubionych plakatów i paneli A. Muchy z zasobów domowych. Polecam wizytę w Muzeum osobom zainteresowanym sztuką Muchy, choć nie tylko... Ta twórczość jest piękna i bardzo oryginalna, działająca na zmysły każdego człowieka. Poniżej określenie sztuki Alfonsa Muchy, w dwóch zdaniach.

Sztuka uwodzenia według Alfonsa Muchy. Jego pełne wdzięku kobiety, subtelne kolory i dekoracyjny styl złożyły się na ten śmiały akt pokusy.