Salon Sacher Vienna - our 3 year anniversary!

Nie ma dla naszego małżeństwa piękniejszej daty niż rocznica naszego ślubu. Tym bardziej raduje fakt, że mamy te daty aż dwie i aż dwie obchodzimy uroczyście. Cudowne jest to, że jedna z dat zwykle obfituje w takie zimowe akcenty, podróże i wypady. Natomiast druga data wiosenna prawie zawsze przebiega już bardziej świeżo i łączy nam się w święta Wielkanocne. 30 grudnia to taki dzień w roku w którym postanowiliśmy szczególnie mocno przeżywać nasze zaślubiny, ponieważ to ten moment gdy staliśmy się stuprocentową rodziną w moim i męża odczuciu, i to właśnie od tego momentu nasze życie radykalnie się zmieniło. Nie muszę tu chyba Wam pisać o oczywistych skutkach zaślubin, jakimi są choćby - noszone obrączki i zresztą już czyszczone (polerowane co rok) ;) lub też o przekazaniu informacji do urzędów państwowych i przez to wspólnym 'figurowaniu' na wszelkiej dokumentacji przesyłanej nam do domu :) Bardzo przyjemne odczucie, i wielka duma (bo po cóż pozostawać w ukryciu szczęśliwego związku, jak to niekiedy bywa w UK (dla pieniędzy państwowych). ;) 

Niemniej żyjemy po prostu oszczędnie, choćby po to, aby korzystać z niego całymi garściami, gdy nadchodzi odpowiedni do tego moment. A na pewno należą do nich wakacje, Święta Bożego Narodzenia, odwiedziny naszej rodziny na Słowacji, a także nasz ostatni rocznicowy wypad do Wiednia, przy okazji powrotu do domu w UK. 

Jedną z najbardziej znanych ulic Wiednia jest niewątpliwie Philharmoniker Strasse, przy Operze Wiedeńskiej i dokładnie w miejscu gdzie znajduje się wyjątkowo piękny, utrzymany w klimacie lat 20-stych Hotel Sacher. Myślałam, że już nie znajdę piękniejszego miasta Europy od Budapesztu, a jednak okazało się, jak bardzo się pomyliłam. Między innymi ulicę o której piszę, z zabytkami, fasadami budynków, a także wnętrzami hotelowymi, muzealnymi i restauracyjnymi tutaj znajdującymi się uznaję za piękność architektoniczną. Do tego miejsce z niesamowitym klimatem właśnie w okresie Bożego Narodzenia i Noworocznym. Wiadomo, że czas ten to także pora krótkich dni, długich wieczorów, rozświetlonych ulic, przyozdobionych choinkami, jak choćby te na ulicy Philharmoniker obwieszone 'Mozartowymi' i firmowymi bombkami.

Oryginały znajdziecie dokładnie tutaj, gdzie przebywaliśmy my, bo ten najbardziej uturystyczniony fragment Starego Miasta, w którym o tej porze roku nie można się wręcz ruszyć, gdzie w kolejce do jednej z popularnych kawiarni oczekuje się na zimnie około godzinę, ma na szczęście aż kilka perełek gastronomicznych z których największą jest Cafe Sacher. Właśnie z myślą o tak ogromnej liczbie turystów, ze świadomością popularności, właściciele obiektów tutaj położonych wymyślili kontynuację gastronomii, wciąż poszerzając liczbę obiektów gastronomicznych serwujących desery wg oryginalnych receptur, sprzed lat, kiedy to w restauracjach i kawiarniach hotelowych stołowali się najwybitniejsi i najbardziej zamożni Europy.

Dziś kiedy w domu w NI popijam aromatyczną kawę, przyrządzoną w Chemexie, i słucham znakomitych brzmień instrumentów i śpiewu z naszego grampfonu, to przenoszę się myślami do tego popołudnia i wieczoru na Philfarmoniker Strasse, na której świętowaliśmy naszą rocznicę ślubu pod koniec minionego roku.

Jest ciemno i chłodno, a my dostrzegamy przez rozświetlone szyby jednej z kawiarni z szyldem - Salon roześmiane twarze ludzi. Trochę odciąga to, że jest praktycznie cała zapełniona, a jednak postanawiamy nie czekać w kolejce do innych kawiarni i wchodzimy. Na szczęście oboje uczyliśmy się przez kilka lat j. niemieckiego, który jak się okazuje jest tu jednak zbędny w porozumieniu z kelnerami znającymi biegle (jak domniemam) przynajmniej dwa języki - niemiecki i angielski. Tutaj wewnątrz czekamy już zaledwie parę minut, bo akurat zwalnia się kilka miejsc w kawiarni. Mam czas, aby przyjrzeć się temu wnętrzu, pracy kelnerów, i produktom. Zwracam szczególną uwagę na ciekawą architekturę, która mnie za mocno 'nie powala' poza kilkoma detalami. Jest mieszanką lat 20stych i 50tych, odkryte zabytkowe rzeźby stropu w suficie, otoczone są celowo niezabytkowymi lampami (mającymi dawać spokojne światło). Nie mogę oderwać wzroku od umiejscowionego ponad głowami, a dokładnie nad krętymi schodkami gramofonu, którego nie sposób nie zauważyć, ponieważ słychać muzykę..

https://www.stadt-wien.at/

Chyba nie byłabym sobą, gdybym bardziej nie przyjrzała się pracy kelnerów, i reakcjom klientów. Wszystko, jak na Wiedeń przystało jest idealne, szybkość obsługi i styl, a do tego rozbieżność klienteli pod względem pochodzenia. Jedno jest pewne - prócz kaw, i innych przekąsek wszyscy klienci próbują tutaj tego samego, to właśnie po to wracają. A może właśnie to jedzą tutaj po raz pierwszy w życiu. Może i ostatni raz..

Oryginalny tort Sacher zjecie tylko w kilku kawiarniach Sacher mieszczących się we Wiedniu, czy w samym Salzburgu. Posmakujecie też inne oryginalne desery i dania ze znakiem Sacher, podobnie jak my - popularne ciastka ponczowe, struclę jabłkową czy czekoladę, lub kawę po wiedeńsku. W gablotce przy barku dostrzegłam też kanapki i inne przekąski z których słynie to miejsce. Nie wyobrażam sobie jednak, aby będąc tutaj nie zjeść popularnego tortu Sacher i właśnie miałam okazję poznać jego smak.

Ale wracając do nas. Siedzieliśmy tutaj wśród różnych nacji, celebrując tę kolejną, choć wyjątkową randkę. Rozgrzaliśmy się, rozsmakowaliśmy w czekoladowych deserach, ale też w muzyce płynącej ponad nami. Czy kiedyś powrócimy? Trudno to powiedzieć. Nie jesteśmy zwolennikami takich gwarnych miast, nie lubimy zapełnionych kawiarni. Co więcej wolimy ciepłe klimaty, a nie mroźne zimy, gdy wyruszając rano do stolicy na miejsce docieramy dopiero popołudniu przedzierając się przez samą Starówkę jedną godzinę. Tak myślę, że Wiedeń odwiedzimy dla zabytków, natomiast kawiarnię Sachera polecamy każdemu, choćby na raz, aby zjeść wytwornie.

Mimo iż trójkątny kawałek nie jest jakoś specjalnie duży, pewnie ze względu na grubą warstwę czekolady polaną dookoła jest bardzo sycący. Ciasto nie jest bardzo wilgotne, w połowie przełożone warstwą pysznej marmolady. Na pewno wykonanie tak eleganckiego tortu wymaga nie lada wprawy i odpowiedniej konsystencji czekolady zgodnie z tradycyjną recepturą. Więc tort ma odpowiednią cenę. Pewnie w dużej mierze z powodu zamieszczenia znaku towaru, którego dokładna nazwa brzmi Sachertorte i taką można tylko tutaj używać.

https://schibboleth.com/

Podróż do przeszłości w kawiarniach Sacher polega też na samym fakcie, że miejsca te były niegdyś własnością znakomitej Hotelarki Anny Marii Sacher żyjącej w latach 1859 do 1930. Wnętrza kawiarni i restauracji utrzymane są w kolorystyce czerwonej, złotej, czarnej i białej. Ewenementem jest właśnie kawiarnia Salon Sacher, gdzie postanowiono przełamać nieco styl wnętrza i króluje tutaj czerń, biel oraz kolor koralowy. Wnętrze przypomina kapsułę, z barem w środku. Jest to nowatorski projekt architektów wiedeńskiego BWM Architekten, gdzie tak naprawdę zabytkowa, jest zachowana sztukateria sufitowa, a także wspomniany przeze mnie gramofon. Dla mnie te detale stały się niebywałą atrakcją, jednak nie większą niż zasmakowanie wspaniałego tortu. Niestety całe wnętrze (kapsuła i lampy) mnie nie urzekło, choćby ze względu na żółte światło, które nie pozwoliło na zrobienie ładnych zdjęć wieczorem. Za to, po deszczowym dniu, miałam niepowtarzalną możliwość całkowitego 'wyłączenia' się w czasie randki i degustacji, a zdjęcia zrobiłam tak naprawdę 'przypadkiem' i na prośbę męża, dzięki czemu dziś mamy z tego momentu pamiątkę. Dlatego też wybaczcie te kilka fotek, mniej lub bardziej wyraźnych... ;)